គញយ ្រេញនរេិ ិ្ ទកើតឆ្្ន ុំ១៩៤៧ រាជធានីភុំទ្ន ពញ សពវប្ងៃរស់ទៅេីបករុង AUCKLAND

​​ទបកាយការ្រញ្ ្រ់បនរ្រ្រថខមែរបក្ម ្រេញនរេិ ិ្ បានទធើវដុំទណើ របតឡ្រ់ចូលមក រាជធានីភុំទ្នពញែញិ។ទៅេីទនាោះរត់បតឡ្រ់ទៅទធើវការង្រជាគិោនញ្រដ្ឋាយិកា ទៅមនីទារទពេ្យទោកសង្។ ចញងឆ្្ន ុំ១៩៧៩ រត់ក៏បានសុំទរចចិត្តរត់ទគចខួលែន ទៅបពុំថដន។ រត់បានស្្ន ក់ទៅជុំរជាុំ ទបចើនទៅប្រទេសប្ ដូចជា៖ រេិ ិថ្ សន ណងច័នទា ស្យធូ និងទ្អញីដ្ង។ រត់ ប្រពន្រ្រស់រត់ បពមជាមួយ កូនសសីមា្ន ក់ បានរស់ទៅទដ្យមិនសស្រចបា្រ់ទៅកញ្នងជុំរ ុំ ដូទច្នោះពួករត់បាន ប្រឈមមញខនឹងផលលុំបាកជាទបចើន ពួករត់មិនបានេេួលការ ឧ្រត្ថម្ភថផ្នកទស្បៀងអាហារ និងសមា្ភ រៈទប្រើបបាស់ទេ។ ពួករត់បតរូែោក់ ពួនពីការចា្រ់ខួនលែរ្រស់តុំរតួប្ទៅទបកាមដីឬទបកាម្រង្ន់ទពលមានការចញោះ ថឆកទឆរម្តងៗ។
្រញេនរេិ ិ្ និយយថា៖ “ជាជនទភៀសខួលែន ពួកទយើងបាត់្រង់អីវៗបគ្រ់យ៉ា ង ថតពួកទយើងមិនអាចបាត់្រង់ភាពទជឿជាក់និងកីស្តង្ឹមបានទនាោះទេ។”
ឆ្្ន ុំ១៩៨៥ តាមរយៈជុំនួយរ្រស់អង្ការស្ប្រជាជាតិ ពួករត់បតរូែបានទគ
្រញជានទៅជុំរជុំនទភៀសខនលែទៅប្រទេសមា៉ាទឡសញីជុំរចាុំរា៉ាេីន។ទៅេីទនាោះ ូួ
ពួករត់បតរូែថត្រូ្តរទៅកាន់ស្សនាអីញស្លែ ម។ ប្រជាជនកមញជា្ មួយចុំនួន មិនស្របាយចិត្តនូែេទងើវទនោះទេ។ ដូទច្នោះពួករត់ទធើវការផ្លែ ស់្រូរ្ត ម្តងទេៀតទៅ ជុំរទុំៅទលើទកាោះពូទៅ្រេីដញង។កញង្ន ខណៈរស់ទៅេីទនាោះរត់និងប្រពន្រត់ អាចដ្ុំដញោះជីរខលែោះ ដូចជា៖ ជីរនាងែង និង្រថនលែទផសេងៗទេៀតទដើម្បីយកទៅលក់។ លញយថដលសនសេុំបានពីការលក់ជីរទនាោះ តាមរយៈ្រញគ្លិក្រុំទរកាើ រឲ្យអង្ការ ស្ប្រជាជាតិ រត់ក៏បានទសើឲ្ន ្យទគជួយេិញនាឡិកាបដមួយឲ្យរត់កញង្ន តុំបល េឹកបបាក់៧០រងី្ីត្លញយមា៉ាទឡ។
សុំរា្រ់រត់ នាឡិកាបដមួយទនោះ វាមានតុំបលជាងនាឡិកាបដទៅទេៀត វាជាអនញសសាែរយី ៍បនការឆលែងកាត់្រេពិទស្ធន៍រ្រស់រត់។ វាបបា្រ់ពីទពលទែោ និងការលុំបាកនានាថដលរត់បានជួ្រប្រេោះ។
្រេញនរេិ ិ្ បានទធើវដុំទណើ រមកដល់េីបករុង Dunedin ជាមួយបករុមបគរួស្ររ្រស់រត់ នាឆ្្ន ុំ១៩៨៨ ទ្ើយផ្លែ ស់មករស់ទៅេីបករុង Auckland ឆ្្ន ុំ១៩៩៤។